Matka Boża z Zaro di Ischia do Simona 8 marca 2024:
Ujrzałam Matkę całą ubraną na biało, z koroną z dwunastu gwiazd na głowie i białym płaszczem, który zakrywał także jej ramiona i sięgał do jej bosych stóp opierających się o świat. Matka miała otwarte ramiona na znak powitania, a w prawej dłoni trzymała długi święty różaniec ze światła.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Moje drogie dzieci, kocham was i dziękuję, że pospieszyliście na to moje wezwanie. Dzieci, jeszcze raz proszę Was o modlitwę: modlitwę mocną i nieustanną. Córko, módl się ze mną.
Modliłam się z mamą, a ona kontynuowała przesłanie.
Moje dzieci, ile nienawiści, ile bólu, ile cierpienia, ile wojen jest na tym świecie, a mimo to moglibyście żyć jak w raju, gdybyście się tylko kochali, gdybyście kochali Boga. Moje dzieci, niech wasze życie będzie nieustanną modlitwą. Dzieci, kochajcie i dajcie się kochać; pozwól Panu wejść i stać się częścią twojego życia. Kocham was, dzieci, kocham was. Teraz udzielam wam mojego świętego błogosławieństwa. Dziękuję, że się do mnie pośpieszyłeś.
Matka Boża z Zaro di Ischia do Angela 8 marca 2024:
Tego wieczoru Dziewica Maryja ukazała się cała ubrana na biało; płaszcz owinięty wokół niej był również biały i szeroki. Ten sam płaszcz zakrywał jej głowę. Na jej głowie była korona z dwunastu świecących gwiazd. Dziewica Maryja miała ręce złożone do modlitwy; na jej piersi było serce z ciała ukoronowane cierniem. W dłoniach trzymała długi święty różaniec, biały jak światło, sięgający prawie do jej stóp. Jej stopy były bose i ustawione na kuli ziemskiej; kula ziemska była otoczona dużą szarą chmurą. Widziałem, jak się kręcił, a w niektórych częściach świata widziałem coś, co wyglądało jak duże ciemne plamy.
Twarz Dziewicy Maryi była bardzo smutna; Miała pochyloną głowę, oczy były pełne łez, które spływały po jej twarzy aż do stóp, ale kiedy dotknęły ziemi, plamy zniknęły.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Drogie dzieci, jest to czas modlitwy i ciszy. To jest czas łaski; dzieci, nawróćcie się i wróćcie do Boga. Dzieci, książę tego świata będzie próbował oddzielić was od mojej miłości, próbując zamieszać wasze myśli, ale nie bójcie się, bądźcie silni i wytrwajcie w modlitwie. Umacniajcie się sakramentami świętymi, postem, modlitwą różańca świętego i dziełami miłosierdzia. Niech wasze życie będzie modlitwą; módlcie się dużo do Ducha Świętego, dajcie się prowadzić Duchowi Świętemu. On otworzy wasze serca i poprowadzi każdy wasz krok.
Dzieci, ból przeszywa moje serce, gdy widzę, ile zła jest na świecie. Módlcie się dużo o pokój, któremu coraz bardziej zagrażają możni tego świata. Módlcie się dużo za mój umiłowany Kościół – nie tylko za Kościół powszechny, ale także za Kościół lokalny. Módlcie się za Namiestnika Chrystusa. Najdroższe, umiłowane dzieci, módlcie się do Jezusa, zrzućcie na Niego wszystkie swoje lęki. nie zniechęcajcie się i nigdy nie traćcie nadziei. Kochajcie Jezusa, módlcie się do Jezusa, adorujcie Jezusa. Zegnij kolana i módl się.
Kiedy Matka powiedziała: „Adoruj Jezusa”, ujrzałam wielkie światło, a na prawo od Dziewicy ujrzałam Jezusa na krzyżu. Matka powiedziała mi: Córko, adorujmy razem. Uklękła przed krzyżem.
Jezus miał znaki męki; Jego ciało było poranione, w wielu częściach Jego ciało było rozdarte (jakby brakowało). Dziewica Maryja płakała i patrzyła na Niego w milczeniu. Jezus patrzył na Swoją Matkę z nieopisaną miłością, gdy ich spojrzenia się spotkały; Brak mi słów, żeby opisać to, co widziałem. Jezus był cały pokryty krwią, Jego głowę przebita była korona cierniowa, Jego twarz była zniekształcona, a jednak mimo że była maską krwi, wyrażała miłość i piękno. Ta chwila wydawała mi się nie mieć końca.
Modliłam się w milczeniu, powierzając Jezusowi wszystko i każdą osobę, która powierzyła się mojej modlitwie, ale szczególnie modliłam się za Kościół i za kapłanów.
Następnie Dziewica Maryja wznowiła orędzie.
Drogie dzieci, czuwajcie ze mną, módlcie się ze mną; nie bój się, nie zostawię cię samego, jestem przy tobie w każdej chwili twojego dnia i otaczam cię moim płaszczem; dajcie się kochać.
Na zakończenie pobłogosławiła wszystkich. W imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.
Dlaczego Simona i Angela?
Alicji Lenczewskiej
Elżbieta Kindelmann
Przez to, co się stało Dziennik duchowyJezus i Maryja nauczali Elżbietę i nadal nauczają wiernych boskiej sztuki cierpienia dla zbawienia dusz. Zadania są przydzielane na każdy dzień tygodnia, które obejmują modlitwę, post i czuwanie nocne, z dołączonymi pięknymi obietnicami, opatrzonymi specjalnymi łaskami dla kapłanów i dusz w czyśćcu. W swoich orędziach Jezus i Maryja mówią, że Płomień Miłości Niepokalanego Serca Maryi jest największą łaską udzieloną ludzkości od Wcielenia. A w niezbyt odległej przyszłości jej płomień pochłonie cały świat.
Ojciec Stefano Gobbi
Dlaczego Gisella Cardia?
Po trzecie, przekazom często towarzyszyły widoczne zjawiska, dowody fotograficzne znalezione w W Cammino con Maria, która nie może być owocem subiektywnej wyobraźni, zwłaszcza obecności stygmatów na ciele Giselle i pojawienia się krzyży lub tekstów religijnych w krew na ramionach Giselli. Zobacz zdjęcia z jej strony objawień 
Jennifer
Dlaczego Manuela Strack?
Dlaczego wizjonerki Naszej Pani z Medziugorja?
Dlaczego Pedro Regis?
Dlaczego Sługa Boży Luisa Piccarreta?
świętych. Dopiero gdy została „Córką Marii”, koszmary w końcu ustały w wieku jedenastu lat. W następnym roku Jezus zaczął do niej wewnętrznie przemawiać, zwłaszcza po przyjęciu Komunii św. Kiedy miała trzynaście lat, ukazał się jej w wizji, której była świadkiem z balkonu swojego domu. Tam, na ulicy poniżej, zobaczyła tłum i uzbrojonych żołnierzy prowadzących trzech więźniów; rozpoznała Jezusa jako jednego z nich. Kiedy przybył pod jej balkon, podniósł głowę i zawołał: „Duszo, pomóż mi! ” Głęboko wzruszona Luisa ofiarowała się od tego dnia jako ofiara duszy w zadośćuczynieniu za grzechy ludzkości.
nieruchomy, sztywny stan, który wyglądał prawie tak, jakby była martwa. Dopiero gdy ksiądz wykonał znak krzyża na jej ciele, Luiza odzyskała zdolności. Ten niezwykły mistyczny stan trwał aż do jej śmierci w 1947 r. - po czym nastąpił niemały pogrzeb. W tym okresie jej życia nie chorowała fizycznie (do końca zachorowała na zapalenie płuc) i nigdy nie doświadczyła odleżyn, mimo że była przykuta do swojego małego łóżeczka przez sześćdziesiąt cztery lata.
Waleria Copponi