Nasz 1942

HIS dywizja wojskowa miała wyzwolić ostatni z trzech obozów koncentracyjnych w Niemczech.

Charles J. Palmeri służył w Tęczowej Dywizji Stanów Zjednoczonych, kiedy kilku sierżantów, którzy byli już w Dachau, powiedzieli mu, co tam widzieli. Ale on odpowiedział: „To nie może się zdarzyć. Nikt by tego nie zrobił ”. Następnego dnia, 29 kwietnia 1945 r., Jego oddział wkroczył do obozu.

Pierwszą rzeczą, jaką zobaczyliśmy, było około 30 wagonów załadowanych po prostu zwłokami… Potem wjechaliśmy do obozu, gdzie były stosy ciał, nagich ciał - mężczyzn i kobiet, a nawet dzieci… Co bardziej mnie niepokoiło niż martwe - i martwi oczywiście przeszkadzali mi - byli ludźmi, którzy wciąż żyli, błądzili po okolicy i przeżyli traumę… Ledwo mogli chodzić, a ich nogi były cieńsze niż szyny. -Columbia magazyn, maj 2020, s. 27

Trzy lata wcześniej, zagraniczny Żyd znany jako Moishe the Beadle, otrzymał rozkaz opuszczenia swojego miasta Sighet. Wsadzeni przez węgierską policję do wagonów bydlęcych przewieziono ich przez granicę do Polski. Nagle pociąg się zatrzymał…

Aby kontynuować czytanie, przejdź do Nasz 1942 at Słowo Teraz.

Przyjazne dla wydruku, PDF i e-mail
Opublikowany w Od naszych współautorów, Wiadomości, Okres antychrysta, Ostrzeżenie, odzyskanie, cud.